کتاب صوتی رودین

کتاب صوتی رودین

کتاب صوتی رودین

نویسنده : ایوان تورگنیف

رودین اولین رمان ایوان تورگنیف

منتشر شده به سال ۱۸۵۲ میلادی. داستان مردی که مشابهش بارها در داستان‌های دیگر تورگنیف تکرار می‌شود؛ مردی ناتوان از عمل کردن، با اراده‌ا‌ی ضعیف و مالامال از غمی مبهم اما همچنان درگیر ایده‌آل‌ها. رودین نمونه‌ی ایده‌آل چنین شخصیتی است که در ادبیات روسی از پوشکین تا گنچارف و لرمانتف تکرار شده است.

رودین مردی است که میان ستایش نسل‌های پیشین و به طور همزمان در آغوش گرفتن دوره‌ی پررنگ انقلاب گیر کرده و ناتوان شده است….

RUDIN (1856) اثر ایوان سرگیویچ تورگنیف (1818-1883) داستان شخصیتی معمولی برای تورگنیف را روایت می‌کند – مردی “زائد”،

 دارای اراده ضعیف

پر از ناامیدی غیرقابل تصمیم – و در عین حال آزاردهنده از ایده‌آل‌ها.

رودین با ناهماهنگی احترام به نسل های قدیمی ناتوان می شود و در عین حال دوران جسورانه جدید روسیه پیش از انقلاب را در بر می گیرد.

مضمون مردان ناتوان مالیخولیایی همراه با زنان ایده آلیست حیاتی در آثار تورگنیف رایج است

یافتن مطالعه واضح تری از این نوع از RUDIN دشوار است.

رودین بلافاصله

پس از جنگ کریمه توسط تورگنیف نوشته شد ، زمانی که برای بسیاری از روس‌های تحصیلکرده آشکار شد که اصلاحات لازم است. بحث اصلی نسل خود تورگنیف بحث اسلاووفیل ها در مقابل غربگرایان بود. رودین مردی معمولی از این نسل (معروف به “مردان دهه چهل”)، روشنفکر اما بی تاثیر را به تصویر می کشد. این تعبیر از انسان زائد به عنوان فردی که دارای توانایی ها و پتانسیل های فکری زیادی است، اما قادر به تحقق آنها نیست، ناشی از دیدگاه تورگنیف از ماهیت انسان است که در سخنرانی خود در سال 1860 “هملت و دن کیشوت” بیان شد، جایی که او هملت خودپرستانه را نیز در مقابل هم قرار می دهد. عمیق در تأمل به عمل، و مشتاق و بی فکر، اما فعالدن کیشوت شخصیت اصلی رمان، رودین، به راحتی با هملت یکی می شود.

بسیاری از منتقدان

معتقدند که تصویر رودین حداقل تا حدی زندگی‌نامه‌ای بود. خود تورگنیف معتقد بود که این شخصیت پرتره ای «نسبتاً وفادار» از میخائیل باکونین آنارشیست است که نویسنده به خوبی او را می شناسد. الکساندر هرزن ، که هر دو نفر را می‌شناخت، در خاطرات خود می‌گوید که رودین متزلزل بیشتر با تورگنیف لیبرال مشترک است تا باکونین شورشگر. [1]

رودین اغلب با یوجین اونگین پوشکین و پچورین لرمانتوف مقایسه می شود . دو مورد اخیر به‌عنوان نماینده‌ای از نسل‌های خود در نظر گرفته می‌شوند (به ترتیب «مردان دهه‌ی بیست» و «مردان دهه‌ی سی») همانطور که رودین نماینده‌ای از نسل خود در نظر گرفته می‌شود. سه اثر ادبی که این شخصیت‌ها را به نمایش می‌گذارند شباهت‌های زیادی در ساختار دارند [2] و هر سه شخصیت معمولاً به عنوان «مردان زائد» نامیده می‌شوند (این که آیا این اصطلاح برای هر سه کاربرد دارد موضوع بحث‌های علمی بوده است).

برای مدت طولانی

تورگنیف از ژانر رودین مطمئن نبود و آن را با عنوان فرعی « رمان » منتشر کرد. در سال 1860، همراه با دو رمان دیگر منتشر شد، اما در سه نسخه آثار تورگنیف که پس از آن منتشر شد، با داستان های کوتاه گروه بندی شد. در نسخه نهایی، 1880، دوباره در رأس رمان قرار گرفت. [2] موضوع مرد زائد عاشق در رمان‌های بعدی تورگنیف بیشتر مورد بررسی قرار گرفت و در پدران و پسران به اوج رسید .