کتاب صوتی بدرود

کتاب صوتی بدرود

• نویسنده: انوره دو بالزاک

کتاب صوتی بدرود یک قاضی، یک صیاد و یک سرهنگ و چند نفر دیگر، در حین شکار، در جنگلی سرگردان میشوند. رهایی از جنگل و رسیدن به یک آبادی برای این چند مرد شهری کار ساده ای نیست. آنها مصائبی را از سر میگذرانند تا این که به خانه ای متروک و عجیب در جنگل میرسند. آنها با فرض اینکه خانه خالی از سکنه است به آن وارد میشود اما یکی از آنها به وجود زنی در آن حوالی شک میبرد. دیگران به او میگویند که خستگی او را خیالاتی کرده و کسی در این جنگل نیسن. اما ناگهان با زنی با چهره ای درهم و پریشان که توانایی برقراری ارتباط ندارد روبرو میشوند. زن در پاسخ به سوالات آنها تنها اصوات عجیب و غریبی از خود منتشر میسازد. گروه مردان که ترسیده اند پا به فرار میگذارند و در مسیر آشنایان خود را میابند… آنها رفته رفته با راز زن عجیب در جنگل آشنا میشوند و…

بررسی داستان بدرود

بدرود یا خداحافظ عنوان داستان کوتاهی است که بالزاک آن را در مجموعه داستانهای کوتاه سرهنگ شابر گنجانده است. مانند دیگر آثار بالزاک، این داستان نیز از ادبیات ثقیل و کلاسیک بالزاک برخوردار است. توصیفات بالزاک از طبیعت و شخصیت هایش از نقاط قوت داستان است. بالزاک در این داستان کوتاه بطور غیر مستقیم نگاهی به شرایط سیاسی  فرانسه در عصر خود داشته و نقدهایی از بلندپایگان در مجالس فرانسه را هرچند کوتاه در این داستان پیاده کرده است.

کتاب دیگری از این نویسنده نیز در کتابخانه اسپین به نام کتاب صوتی اوژنی گرانده موجود است آن را از دست ندهید.

چرا که شخصیت های داستان بدرود اغلب از میان افراد بلند پایه و با جایگاه اجتماعی بالا انتخاب شده اند و بالزاک درماندگی آنها در برابر طبیعت را دست مایه نوشتن خود قرار داده است.

درباره نویسنده

آنوره دو بالزاک در سال 1799 در تور فرانسه دیده به جهان گشود. دوران تحصیل را در مدرسه ای شبانه روزی گذراند که همین امر موجب شد از محبت خانواده بی نصیب بماند. محبتی که با حمایت های زنی در بزرگسالی‌اش، جبران شد. زندگی عاطفی او بسیار پیچیده بود که البته همین روابط و سبک زندگی بر نوشته های او و شهرتش اثر گذاشت. بطوریکه بالزاک، ویژگی های برخی از شخصیت های زن در رمان هایش را بر اساس زنانی که با آنها رابطه داشت، توصیف میکرد. او زمان زیادی از عمر نه چندان طولانی اش را صرف نویسندگی میکرد و نتیجه آن نوشتن رمان های متعدد و البته تعدادی داشته کوتاه و نامه است. او را از جمله پیشگامان واقع گرایی اجتماعی قلمداد میکنند که در آثارش به عامه مردم توجه میکرد.

بالزاک در نهایت در پنجاه و یک سالگی، پس از تحمل بیماری، در سال 1850، در گذشت و در گورستان پرلاشز در پاریس به خاک سپرده شد.

برای مشاهده تمامی رمان ها به کتابخانه رمان و داستان سایت اسپین مراجعه فرمایید.

او نویسنده پرکاری بوده و آثار متعددی از او به جا مانده که به زبان های مختلف نیز ترجمه شده اند. از جمله آثار او که به فارسی ترجمه شده به  چرم ساغری، بابا گوریو، زنبق دره، اوژنی گرانده، زن ساله و آرزوهای بر بادرفته میتوان اشاره کرد.

بخشی از متن کتاب صوتی بدرود

…مثل مکان منحوسی می نمود که متروک مانده بود. عشقه رگه های پرپیچ و تاب و روپوش های پرمایه اش را همه جا گسترده بود. خزه های قهوه ای و کبود و زرد یا سرخ رنگهای افسانه پرستانه شان را بر درختها و نیمکتها و بامها و سنگها می افشاندند. پنجره های کرم خورده در زیر باران فرسوده بود و در نتیجه گذشت زمان، خورده شده بود، ایوانها شکسته بود و صفه ها ویران  شده بود…

انوره دو بالزاک  را پیشوای مکتب رئالیسم در ادبیات اروپا می‌دانند. او در بیستم می سال 1799 میلادی در خانواده‌ای متوسط در شهر تور فرانسه به دنیا آمد. در هشت‌سالگی به مدرسه‌ای شبانه‌روزی فرستاده شد، اما در سال 1813 مدرسه را ترک کرد و سال بعد همراه با خانواده راهی پاریس شد.

او سال 1819 در رشته‌ حقوق تحصیلات خود را به پایان رساند،‌ اما با وجود خواست خانواده تصمیم گرفت وارد دنیای ادبیات شود. بالزاک در ابتدای راه تحت تاثیر «والتر اسکات» شروع به نوشتن رمان‌های تاریخی کرد؛ آثاری که خود بعدها از آن‌ها به عنوان «مزخرف‌های ادبی» یاد کرد.

آثار این نویسنده‌ برجسته، آیینه‌ای از جامعه‌ فرانسه‌ روزگار اوست. او افراد هر طبقه‌ اجتماعی، از اشراف فرهیخته تا دهقانان عامی را در «کمدی انسانی» خود جای می‌دهد و جنبه‌های گوناگون شخصیتی آنان را به معرض نمایش می‌گذارد. بهره‌گیری او از روش ایجاد پیوند میان شخصیت‌ها و تکرار حضور آنها در داستان‌های مختلف موجب می‌شود تا در گسترش روان‌شناسی شخصیت‌های منفرد موفق باشد.

بالزاک که به‌دلیل صرف ساعت‌های طولانی برای نویسندگی همیشه از اختلال‌های سلامتی رنج می‌برد، سرانجام در سال ۱۸۵۰ در سن ۵۱ سالگی، زمانی که تنها پنج ماه از ازدواجش با زن مورد علاقه‌اش می‌گذشت، بدرود حیات گفت.